ห้ามคลิกขวาและลากเมาส์คลุมข้อความ
มือใหญ่เคลื่อนขยับไปเลิกเสื้อของหมอกขึ้นไปกองบนหน้าอก เห็นหน้าท้องสะอ้านกำลังหดเกร็งเพราะออกกำลังดิ้นขืน น่าแปลกที่เห็นเจ้าตัววิ่งและถูกเชษฐ์ไชยบังคับให้ออกกำลังกายสองเท่า ไม่ยักจะมีหุ่นล่ำกล้ามโตเหมือนเพื่อนอย่างดำ มีแค่พอดี แบบไม่มากเกินไปเท่านั้น เพราะหุ่นแบบนี้กระมังถึงเห็นเชษฐ์ไชยบังคับให้ออกกำลังกายหนักว่าคนอื่น
ชายหนุ่มกลืนน้ำลาย เมื่อเห็นว่าเด็กตรงหน้าซ่อนรูป มองจากภายนอกดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ด้านในดูสะอาดสะอ้านและมีมัดกล้ามพอดิบพอดี ยิ่งยามดิ้นขืน ส่วนหน้าท้องก็หดเกร็งอวดความงามของสัดส่วนอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ถึงภายในจะดูดีเพียงไหน เขาหาได้สนใจไปกว่าการเอาชนะมัน คิดแล้วชาติก็จัดการเปลื้องผ้า ใช้คำนี้คงดูดีเกินไป เรียกว่ากระชากออกด้วยความรวดเร็วคงเหมาะกว่า
หมอกพยายามสุดฤทธิ์ที่จะสู้ แต่พละกำลังของตัวเองยามเมานั้นเหลือน้อยนิด แถมทำงานหนักมาทั้งวัน เขาเหนื่อยและหมดแรงจนกลายเป็นการเปิดทางให้ชาติเอาชนะได้ “ปล่อย ปล่อย!”
“ปล่อยก็โง่น่ะสิวะ ปากดีนัก ต่อจากนี้มึงจะไม่ได้เป็นแค่ทาสกูแล้ว จำไว้”
สมองของหมอกมึนเบลอราวถูกชาติเหวี่ยงไปมา ชายหนุ่มหลับตาปี๋เมื่อรู้สึกเจ็บแปลบด้านหลัง อะไรแข็ง ๆ เข้ามาแล้วออกไปด้วยความรุนแรง อาจจะเป็นนิ้วมือ ซึ่งพักหลัง ๆ เริ่มเพิ่มจำนวนมากขึ้นจนชายหนุ่มตัวบิดเพราะเจ็บจนทนไม่ไหว ไม่กล้าแม้แต่จะมองออกไปว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
หมอกอยากให้เป็นแค่ฝัน แค่ฝันร้าย
“พี่ ผมยอมแล้ว จะไม่พูดอะไร...เลย...”
หมอกรู้สึกถึงความร้อนของริมฝีปากที่ลาดไล่ เลียตามลำตัว หนวดแข็ง ๆ ที่เสียดสีตามผิวเนื้อจากบริเวณลำคอ ลากลงมาที่หน้าอก หน้าท้อง วนเวียนอยู่ที่สะดือสักพักแล้วลากต่ำลงมาด้านล่าง ความรุมร้อนของลมหายใจพาดลาดข้อพับขา ผิวอ่อนด้านใน ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่เขาหยุดดิ้นขืนและจดจ่อกับรสสัมผัสที่ว่านั้น ในขณะที่หลับตาปี๋อยู่เช่นนี้
ลำขาของหมอกถูกจับแยก ตัวชายหนุ่มสะดุ้งโหยงกับนิ้วที่หยุดเมื่อครู่ ดูเหมือนอีกฝ่ายกำลังจะเบี่ยงความสนใจ ใช้ลิ้นแตะที่ขาอ่อนจนหมอกตกใจเฮือกใหญ่ แต่ยังไงก็ไม่สามารถลดทอนความเจ็บปวดได้เลย
น้ำตาชายหนุ่มไหล ตัวบิดเกร็ง สุ้มเสียงแหบพร่าเมื่อคนด้านบนผละออกแล้วเข้ามาแทรกลำตัวระหว่างขา ลมหายใจจรดมาที่ยอดหน้าอกของเขา แล้วมอบความร้อนของช่องปากให้อีกครั้ง คราวนี้หมอกรู้ทันว่ากำลังถูกเบี่ยงความสนใจ ชายหนุ่มยกมือที่ถูกรัดกุมดันใบหน้านั้นออก แต่ก็ไม่ทัน ทำได้เพียงแค่เม้มปากแน่นเมื่อความรุนร้อนแข็งขึงนั้น ดุนดัน แหวกว่ายเข้ามาในร่างกายราวสัตว์ประหลาด กำลังกลืนกินร่างกายของเขาช้า ๆ
“อั่ก...” มือของเขาทุบไปทั่ว กวัดแกว่งไล่ปิศาจตรงหน้า
“หึ...ให้มันกล้า ๆ หน่อย” น้ำเสียงของชาติใกล้อยู่เพียงลมหายใจคั่น หมอกตัวสั่น ใช่แล้ว...เขากำลังกลัวจนตัวสั่นไปหมด ทำได้เพียงแค่ซุกหน้าลงกับหมอน ครวญร้องไม่ได้ศัพท์เพราะอะไรต่าง ๆ กระทั้นกระแทกเข้ามาไม่ยอมหยุดยั้ง รู้เพียงว่าเจ็บ มันรุนแรงราวพายุกำลังซัด ซึ่งไม่รู้เลยว่าจะผ่านไปตอนไหน
มือใหญ่ของคนด้านบนฟาดเพียะลงบนเนื้อบั้นท้ายอยู่หลายที แล้วทั้งขยี้ขยำ จิกทึ้งราวกับต้องการตีตราให้หลาบจำ สิ่งที่ทำได้คือเก็บกลั้นเสียงและภาวนาว่าขอให้ผ่านไปแต่โดยไว แต่ไม่รู้ทำไม ยิ่งนานเข้าความรู้สึกของเขาก็เริ่มแปรเปลี่ยนไป ความเจ็บกลายเป็นความรู้สึกแปลกในช่องท้อง เสียงเตียงโยก เสียงร่างกายกระทบกระแทกกันทำให้รู้สึกตื่นเต้น ประสมรวมกันแล้วเกิดความรู้สึกใหม่ขึ้นมา
“หึ...ชอบก็ไม่บอก”
หมอกน้ำตาไหล เกลียดตัวเองขึ้นมาอย่างจับใจ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะกระซาบกระซิบอยู่ข้างหู
เขาไม่ได้ชอบ แต่มันห้ามร่างกายตัวเองไม่ได้
“จะทำ...อะไร...ก็เชิญ”
รอยยิ้มร้ายของชาติหายไป เมื่อเหลือบเห็นใบหน้าแดงก่ำลามมาถึงลำคอนั้นซุกอยู่กับหมอน เห็นท่าทีอวดดีแล้วนั้นชายหนุ่มก็กัดฟันกรอด คิดว่าจะไม่ทำให้ช้ำคามือ แต่เห็นแล้วอยากจะทำให้เด็กนี่เลิกอวดเก่งแล้วทรุดเข่ากองอยู่ตรงหน้าให้ได้ กล้าหยามใครไม่หยาม มาหยามคนดิบอย่างไอ้ชาติ คิดแล้วตัวใหญ่ก็ทุ่มพละกำลังทั้งหมดไปที่ร่างด้านใต้ ไม่หลงเหลือความปราณีอย่างก่อนหน้านี้
คนใต้ร่างมันร้องราวไม่มีแรง แต่ก็ไม่คิดจะเอ่ยคำขอให้หยุด แม้ว่าเขากระทั้นเอวใส่ไม่บันยะบันยังจนร่างมันสะเทิ้นไหวแทบแหลกละเอียด
อวดดี อวดดีเหลือเกิน!
นานเท่าไรไม่รู้ที่ใช้พละกำลังสั่งสอนเด็กตรงหน้า ชาติรู้สึกราวตัวเองกำลังฝัน ไม่เคยปลดปล่อยความดิบเถื่อนได้มากมายเท่านี้มาก่อน ชายหนุ่มฝังคมเขี้ยวลงบนบ่าขาวนั้นสุดแรง ในขณะที่เผลอพริ้มตาพอใจ พ่นลมฟืดฟาดราดรดร่างกายนั้น ยามตัวเองลุแก่ความสุขเพราะการกระทำอันร้ายกาจเช่นนี้ ในร่างของเด็กปากดีด้านใต้จนเต็มล้น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น