ห้ามคลิกขวาและลากเมาส์คลุมข้อความ
“อึก!” หมอกสะดุ้งเฮือกใหญ่ เมื่ออะไรแข็งขึงสอดพรวดเข้ามาในร่างทีเดียว เสียงจานชามในมือร่วงหล่นกระทบกันแตกไม่รู้ต่อกี่ใบเพราะมันทำให้เขาตกใจ
“มือไม้อ่อนเชียว กูไม่ขยันซื้อจานมาให้มึงล้างทุกอาทิตย์นะไอ้เวร”
มือของหมอกชุ่มไปด้วยฟองของน้ำยาล้างจาน เคลื่อนเกาะมือใหญ่ที่จับขอบซิงค์อย่างทำอะไรไม่ถูก สิ่งที่ทำได้คือแหงนขึ้นสูดลมหายใจให้ทัน ยามหัวเหน่าของคนด้านหลังกระทันกระแทกเข้ามาอย่างไม่คิดจะเก็บยั้งแรงไว้ อยากจะขัดขืน อยากจะร้องขอให้ใครต่อใครช่วย แต่ร่างกายกลับไม่ยอมเชื่อฟังเอาเสียเลย สนองตอบราวกับติดใจการกระทำอันป่าเถื่อนนี้ ทำได้เพียงแค่แอ่นเอวให้ชาติทำได้ถนัดถนี่กว่าเดิม และส่งเสียงครวญครางน่ารังเกียจ ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เขาต้องการเท่านั้น
ชายหนุ่มพิงหัวไว้ที่บ่ากว้างด้านหลัง ไม่เป็นอันทำงาน รู้เพียงว่าเขารอให้คนข้างหลังนำพาเขาไปสู่จุดหมายอย่างใจจดใจจ่อด้วยพละกำลังอันมหาศาล ตัวของหมอกสะเทิ้นไหวตามแรงกระแทก ชาติตั้งใจทำรุนแรงให้เจ็บ แต่ด้านหน้ากลับแข็งขึงไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากมีความสุข
“ร่าน...”
เสียงของอีกฝ่ายดังอยู่ข้างหู แต่เขาทำได้เพียงร้องอย่างไม่เป็นศัพท์ เกาะข้อมือใหญ่เป็นหลักยึดเพราะไม่มีแรง ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบเพราะรู้สึกดีจนแทบจะทนไม่ไหว ในขณะที่คำพูดของปิศาจด้านหลังยังคงกรอกอยู่ข้างหู เป็นถ้อยคำหยาบโลนที่เทียวกรีดอกอยู่ซ้ำ ๆ
“ดูมึงซีหมอก ยิ่งกว่าอีตัว ดูมึงร่อนเอวให้กูซี...หืม...”
หมอกสะบัดหน้าไม่อยากฟัง “ระ แรงอีก...”
คนด้านหลังกัดบ่าของเขาสุดแรงเกิด ซ้ำกับรอยเดิมที่ตัวเองทำทิ้งไว้แทบทุกวัน! “ร่านขนาดนี้แค่กูคนเดียวคงไม่พอหรอก กูหาลูกค้าให้เอาไหม รับรอง รายได้เป็นกอบเป็นกำกว่าทำงานที่ไร่อีก มึงต้องชอบแน่ เอาไหม...”
“ไม่ ไม่เอา...มะ มึงคนเดียว”
หมอกไม่รู้ว่าไอ้ชาติเป็นพวกชอบคิดชั่วอย่างนี้อยู่แล้ว หรือแค่ปากร้ายตั้งใจพูดจาเจ็บแสบไปเท่านั้น สิ่งเดียวที่ทำให้เขาทนอยู่ได้คือรสชาติของเซ็กส์ที่มันทำให้ทุกวัน อยากจะวิ่งหนี แต่ร่างกายและความอยากกลับไม่เชื่อฟังเอาเสียเลย ชายหนุ่มไม่กล้าแม้แต่จะก้มลงมองร่างตัวเอง ยามที่ยอมสนองรับการกระทำของมันแต่โดยดี ทำได้เพียงหลับตาปี๋ จมดิ่งไปกับความสุขสมพอใจเท่านั้น
ตั้งแต่อัฐษไชยไป เขากับชาติมีเซ็กซ์กันกี่ครั้งแล้วหมอกไม่เคยนับ ทั้งที่บ้าน ที่ห้องพัก ที่สวน ทุกท่าที่มันต้องการก็ต่างเต็มไปด้วยความตื่นเต้น หากขัดขืน หากมีปากเสียง เขาจะถูกคนด้านหลังจับปราบพยศครั้งแล้วครั้งเล่า ซึ่งไม่มีครั้งไหนเลยที่หมอกไม่มีความสุขร่วมไปด้วย มารู้สึกตัวทีไรก็เกลียดตัวเองที่กลายเป็นทาสของมันทุกรูปแบบ ติดใจไปกับเซ็กส์จนโงหัวไม่ขึ้น
“ชาติ...ปล่อยข้างนอก...”
ชายหนุ่มพึมพำเสียงอ่อน ขณะเอื้อมไปแตะหลังคอคนกระทำหาที่รั้งไม่ให้ล้ม
คนฟังยิ้มหยัน “อะไร...”
รู้ว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่คนด้านหน้าต้องการจริง ๆ
ไอ้เด็กนี่ มันปากไม่ตรงกับใจ
“ปล่อยข้างน...” เสียงหมอกขาดหาย ทดแทนด้วยเสียงข้าวของตรงหน้าลั่นโครมคราม เนื้อกายกระทบกันก้องห้องครัวเพราะแรงด้านหลังเพิ่มมากขึ้นอีกเท่า ราวตั้งใจบอกว่าใกล้เต็มที สุ้มเสียงที่อยากจะพูดเปลี่ยนเป็นครวญครางลั่น แม้แต่หรีดหริ่งเรไรแถวนี้ที่เคยร้องก็เงียบกริบสู้ไม่ไหว “ข้างใน ขะ ข้างใน...”
ปากของหมอกมัน...ลั่นออกไปเอง
“อื้ม...” ลำขาของคนถูกกระทำอ่อนเปลี้ยขึ้นมา เมื่อน้ำอุ่นร้อนมากมายไหลทะลักเข้ามาในตัวยามที่เขาเองก็ถึงที่หมายเช่นกัน มือของชายหนุ่มจิกแขนคนด้านหลังอย่างทนไม่ไหว ในสมองมึนเบลอไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรลงไปบ้าง รู้เพียงว่าชีวิตช่างน่าบัดซบเหลือเกิน เขากลายเป็นทาสทางอารมณ์ของมันอย่างเต็มรูปแบบ
ทุกครั้งที่มีเซ็กส์ ชาติไม่เคยกอด ไม่เคยจูบ ไม่เคยสัมผัสอย่างละมุนละม่อม แต่ให้ความสุขอย่างที่ต้องการครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างอิ่มหนำ มากกว่าที่หมอกต้องการเสียด้วยซ้ำ!
หมอกขยับขาหยัดยืนให้ไหว ใช้เท้าเขี่ยกางเกงออกด้วยกลัวจะเลอะเทอะ ขณะที่คนด้านหลังขยับตัวมาล้างท่อนแขนที่เปื้อนเปรอะไปด้วยฟอง ลมหายใจร้อนยังคงรดอยู่ใกล้แม้ว่าแล้วเสร็จในสิ่งที่ต้องการ ก่อนจะผละตัวออก ทิ้งให้ชายหนุ่มยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ตรงนี้หลังเอ่ยสั่งว่า “ทำทุกอย่างให้เสร็จแล้วเอาข้าวมาให้กูที่ห้อง”
ในขณะที่มันรู้สึกว่าตัวเองเป็นราชา หมอกกลับคิดว่าตนเองกำลังเป็นโรคจิตวิปริตที่ชอบถูกบังคับขืนใจ ชายหนุ่มกำหมัดแน่น กัดฟันกรอดมองตามแผ่นหลังที่แน่นขนัดไปด้วยมัดกล้ามของมันทั้งน้ำตาที่ไหลด้วยความเจ็บใจ เพราะมัน ถึงทำให้เขากลายเป็นแบบนี้
คอยดูเถิด อย่าให้ถึงวันที่เขาอยู่เหนือกว่า หมอกจะเอาเท้าขยี้มันให้จมดินจนไม่มีวันได้ผุดขึ้นมา!
หลังทำความสะอาดตัวเองและแต่งตัวแล้ว หมอกกลับมาทำความสะอาด เก็บกวาดจานที่แตกแล้วทำกับข้าว ก่อนจะนำใส่ถาดยกเข้าไปไว้ในห้องให้คนเป็นง่อย เห็นไอ้ชาตินอนดูทีวี บนตัวสวมกางเกงนอนตัวใหม่ขายาว มันผละมามองด้วยสีหน้าเรียบนิ่งพักหนึ่งแล้วสนใจรายการตรงหน้า หมอกเกลียดสายตา ท่าทางชั่วในกมลสันดานของมัน วางถาดอาหารให้แล้วเดินไปพับผ้าเก็บใส่ตู้ เป็นอันเสร็จงานตรงนี้ จะได้รีบกลับ
ดูเหมือนไอ้ชาติจะไม่ได้หิวอย่างปากพูด มันยังคงสนใจจอสี่เหลี่ยมภายในห้องในขณะที่หมอกยกมือลูบหน้าร้อน ๆ ของตัวเองไปพลาง ไม่ให้น้ำตาไหลเพราะความเจ็บใจ พับผ้าเรียงกันเป็นชั้นไปพลาง
ครั้นเสร็จชายหนุ่มก็ลุกขึ้นไปเปิดประตูตู้ หันมาหยิบยกผ้าซักใหม่กลิ่นหอมเข้าไปเก็บไว้ก็เป็นอันเสร็จสมบูรณ์ ขณะจะปิดประตูตู้เพื่อเดินทางกลับบ้านเพราะเห็นว่าค่ำมากแล้ว เขาหันไปเจอะตัวใหญ่ ๆ เดินมาผลักให้เบี่ยงตัวเข้าหาตู้ก็ตกใจ รู้ทันทีว่ากำลังจะโดนมันจัดการอีกรอบ
“มึงทำไปแล้วชาติ มึงทำไปแล้ว...” ชายหนุ่มส่ายหน้า ร้องปรามไม่สำเร็จก็จิกข่วนแขนมันให้ปล่อย ขณะที่ถูกเอาชนะด้วยพละกำลังและรสชาติของเซ็กส์อีกครั้ง รู้ว่ายังไงไอ้ชาติก็ทำตามใจตัวเองได้สำเร็จจนถึงขั้นสุดท้ายอยู่ดี
แต่ก็อยากให้มันรู้ว่าไม่ใช่ทุกครั้งที่เขาเต็มใจง่าย ๆ และที่ทำอยู่คือการข่มขืน!
“มึงทำไปแล้ว มึงทำไ...” เสียงหมอกเครือไหวพูดอย่างเดิมซ้ำ ๆ ดันหน้าท้องแข็งด้านหลังให้ถอยออกห่าง “ไม่เอา เอาออกไป กูไม่อยาก!”
“เดี๋ยวมึงก็อยาก” มันใช้เสียงเรียบดังอยู่ข้างหู
สุดท้ายก็จบลงอีหรอบเดิมอย่างที่ไอ้ชาติมันรู้ มันรู้ดีกว่าตัวหมอกเองเสียด้วยซ้ำว่าท้ายที่สุด ถูกกระตุ้นเพียงเล็กน้อยเขาก็เกิดอาการอยากขึ้นมาได้ แล้วยินยอมให้ทุกอย่างดำเนินไปจนจบได้อยู่ดี ชายหนุ่มเฝ้าแต่ภาวนาว่าขอให้ผ่านไปสักที ไอ้กิจกรรมแสนวิตถารที่ชาติใช้ขณะรอตัวจริงของมันนี้
อัฐษไชย หมอกอยากรู้เหลือเกินว่าเมื่อไรจะกลับมา...
(กลับไปอ่านนิยายต่อ)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น