ห้ามคลิกขวาและลากเมาส์คลุมข้อความ
รพี มึงเป็นคนใจง่ายเกินไปแล้ว!
รพีถูกจับให้เอนนอนเสียบนโซฟานั้น ที่ตัวชายหนุ่มสั่นไม่ใช่เพราะความหนาว แต่เพราะมือใหญ่เลิกเสื้อนอนของเขาขึ้นมาเหนืออก แล้วบดบี้ตุ่มไตทั้งสองข้างด้วยปลายนิ้วเย็นเยียบนั้นต่างหาก ฉับพลันทันใด ความหนาวเหน็บทุกอย่างคลายลงไป ทดแทนด้วยความร้อนจากลิ้นสากที่ดูดชิมมันจนเขาร้องครวญอย่างพอใจ รู้สึกดีจนต้องยกลำขายาวขึ้นถูไถตามสีข้างคนทำ
“รู้สึกดีขนาดนั้นเลย” เจ้าของใบหน้ารูปหล่อในเงาสลัวถาม
รพีพยักหน้ารับอย่างเถรตรง “ครับ ทำอีกสิครับ...”
วินาทีหนึ่งที่สบมองกัน ไม่รู้ว่าตาของรพีหวานหยาดเยิ้มขนาดไหน คุณชายถึงได้ตัดสินใจโน้มมามอบจูบให้ ในขณะที่คนถูกกระทำมึนเบลอไปเพราะลิ้นที่อีกฝ่ายใช้มอมเมา ตามร่างกายของเขาก็วาบหวามไปด้วยสัมผัสจากมือของเจ้านาย
ไม่นานที่ชิมรสหวานจากปากกันและกัน รุจิรัชน์ก็ปล่อยให้เขาได้หายใจ เมื่อเล่นกับด้านบนจนพอใจแล้ว ลิ้นสากก็ลากชิมเขาต่ำลงไปเรื่อย ต่ำจนรพีอดครวญอย่างพอใจไม่ได้
“ถอดกางเกงให้ผมหน่อยสิครับ” รพีกระซิบ จับมือใหญ่ให้สัมผัสส่วนที่แข็งขึงของตัวเองไปพลาง
รุจิรัชน์ไม่ขืนคำขอของเด็กช่างยั่วเบื้องหน้า กระตุกดึงมันโยนทิ้งไว้แถวนั้น แล้วจับขาขาว ๆ ยกขึ้นพาดบ่าข้างหนึ่ง ลิ้มรสเรือนร่างของรพีอย่างตะกละราวกับสัตว์ป่าผู้หิวโหย รพีหอบตัวโยน เมื่อริมฝีปากนุ่มหยุ่นของคุณชายไม่เคยนึกรังเกียจเขา ชายหนุ่มจับของรักของตนเองให้อีกฝ่าย ซึ่งเมื่อสบตากัน รุจิรัชน์ก็ครอบครองมันทั้งหมดจนรพีสะดุ้งโหยง
“อืม...” รพีตัวแอ่น ยกหลังมือมากัดเพรารู้สึกดี
เสียงริมฝีปากและการขยับเคลื่อนไหวรูดรั้งช่างน่าอาย รพีไม่สน เพราะมีไม่กี่ครั้งที่เขาจะถูกคู่นอนสัมผัสเล้าโลมไปถ้วนทั่วเช่นนี้ รุจิรัชน์ไม่เหมือนใคร เหตุเพราะที่เขายินยอมให้เจ้านายสานต่อเรื่องบนเตียงคงเป็นเพราะความเสมอภาคที่ท่านมอบให้ทุกครั้งยามมีอะไรกัน ความเสมอภาคที่เขาต้องการมาโดยตลอด ถึงเขาจะเป็นฝ่ายถูกกระทำ รพีก็ควรได้รับความสุขนอกจากถูกตักตวงเพียงฝ่ายเดียว
“คุณชาย...” ชายหนุ่มครวญร้องเมื่อรู้ตัวว่าจะเสร็จ “คุณชายเก่งที่สุดเลย”
เพียงคำชมเปาะจากเด็กน้อยอย่างเขาไม่ได้ทำให้รุจิรัชน์ดีใจขึ้นมา รพีรู้ ชายหนุ่มแค่อยากพูดไปก็เท่านั้น อยากให้ท่านทราบว่าเขาชอบเหลือเกิน
เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ถูกกดขี่ทางเพศ เหตุผลนี่กระมังถึงทำให้เขายอมรุจิรัชน์อยู่ทุกครา เซ็กส์ของรุจิรัชน์ไม่มีคำว่าข้อแม้ แม้สิ่งที่ทั้งคู่ทำนั้นจะผิดแปลกไปจากสายตาคนอื่นในสังคมก็ตาม แต่ช่างมัน ความรักก็ส่วนความรัก ความใคร่ก็ส่วนความใคร่ รพีคิดแล้วจับเส้นผมของอีกฝ่ายลูบสางอย่างพอใจ ยามปลดปล่อยเข้าไปในช่องปากของคนร่างใหญ่โดยไม่เกรงว่าจะโดนดุ
รุจิรัชน์หอบหายใจ ลุกขึ้นมาบ้วนของในปากใส่มือ แล้วลูบไล้บริเวณปากทางสีสวยอย่างพิถีพิถัน เห็นรพีนอนให้ทำอย่างว่าง่ายแล้วอดที่จะขยับไปจูบข้างแก้มแดง ๆ นั้นไม่ได้ วันนี้เจ้าตัวแลน่าเอ็นดูอย่างประหลาด ยิ่งยามสบตากัน มักจะผละหนีไปอย่างขวยเขินเสียดื้อ ๆ เห็นแล้วน่าแกล้งยิ่งนัก
“หันหลังเร็วเข้า” ชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหู ก่อนลากลิ้นเลียมันเสียคนในอกครางไม่ได้ศัพท์
คนตัวเล็กกว่าพลิกตัวมาโก่งโค้ง ก้นขาวแน่นหนั่นลอยอยู่เบื้องหน้าเขาในขณะที่เจ้าของซุกหน้าแดงก่ำอยู่ในหมอน รุจิรัชน์กัดเนื้อบริเวณนั้นอย่างนึกมันเขี้ยว ขยี้ขยำเสียมันแทบแหลกคามือ แทนที่เจ้าตัวน้อยจะเกรงกลัว กลับร้องยั่วราวลูกแมวหิวนม ให้รุจิรัชน์ที่คุกเข่าอยู่ฟาดอาวุธประจำกายลงไปเพื่อเร้าอารมณ์ก่อนสอดใส่อย่างฮึกเหิม อยากจะรังแกให้ร้องไห้เสียเต็มประดา
รุจิรัชน์จับอสูรในมือตัวเองรูดรั้ง โน้มไปลากลิ้นตามแนวสันหลังขึ้นมาจรดที่หัวไหล่ของเด็กน้อยที่ร้องอือออไม่ได้ศัพท์ในอ้อมแขน ขณะที่นำพาสิ่งแปลกปลอมแหวกว่ายเข้าไปภายใน ริมฝีปากของทั้งสองก็ยังคงประกบกันอย่างขาดรสชาติของอีกฝ่ายไม่ได้
รพีดุนลิ้นชายหนุ่มออกจากปาก เบี่ยงมาร้องครวญ “อือ...เจ็บครับ”
รุจิรัชน์ผ่อนกำลังอย่างนึกเห็นใจ กระซิบใกล้ไถ่ถาม “ฉันทำเร็วไปเหรอ หืม...”
“มัน...แน่นเกิน อื้อ!” เพิ่งเห็นรพีบ่นก็คราวนี้ ปกติจะสู้ยิบตา
“ก็ใช่น่ะซี ฉันตั้งใจไม่ใช้นิ้วเพราะอยากให้มันแน่นแบบนี้”
“ขอผมทำเองนะครับ แบบนี้มันเจ็บ...”
ไม่รู้ทำไมถึงต้องกระซิบคุยเสียงหวานใกล้ ๆ กัน ทั้งที่ภายในบ้านก็อยู่เพียงสองคนเท่านั้น รุจิรัชน์พยักหน้ายอมทำตามประสงค์รพี แล้วกระเถิบกลับมานั่งพิงพนัก ให้รพีลุกขึ้นมานั่งซ้อนบนตัก อาจเป็นเพราะเสียงรายรอบเงียบเชียบ บรรยากาศกำลังทำให้อารมณ์ทั้งสองเตลิด และความรู้สึกที่ว่าหากมันเงียบแบบนี้ กระซิบที่หูอีกฝ่ายมันคงรู้สึกดีไม่น้อยกระมัง
ทั้งสองประสานสายตา ยามรพีเป็นฝ่ายจับสอดใส่เสียเอง ไม่นานก็ประสานลมหายใจกันด้วยความพึงพอใจทั้งสองฝ่าย ยามที่คนตัวเล็กด้านบนเขยื้อนขยับ
นานเท่าไรไม่รู่ที่อยู่ในท่านี้ รุจิรัชน์ไม่รู้สึกเบื่อ อาจเป็นเพราะได้เห็นสีหน้าของเด็กบนตักอย่างชิดใกล้ และได้จูบกันเป็นระยะ หรือเสียงรพีครางอยู่ข้างหูด้วย “ไม่เจ็บแล้วใช้ไหม หืม...” รุจิรัชน์กระซาบเสียงแผ่ว จูบซับอยู่ข้างหู คิดว่าบรรยากาศรอบกายช่างเป็นใจให้ทั้งคู่เหลือเกิน
รพีพยักหน้าสนองต่อคำถาม คล้องมือยาวที่ลำคอของเจ้าของตักหนาที่นั่งทับ เม้มปากมิกล้าส่งเสียงร้องดังทำลายความสงบ หรือบรรยากาศโรแมนติกรอบข้าง น่าแปลกที่วันนี้ทั้งคู่ไม่โหยหาความตื่นเต้นอันใดนอกจากปล่อยให้บรรยากาศพาไป ซึ่งมันก็ไม่เลว
ใบหน้าแดงซุกอยู่กับบ่าเจ้านายอย่างรู้สึกดี ไหนจะมือหนาที่ช่วยยกบั้นท้ายของเขาให้ไม่ต้องออกแรงเยอะอีก “ดีไหม...”
รพีพยักหน้า “ดีครับ แล้วคุณชายล่ะ...”
คนด้านใต้ไม่ตอบ ใช้วิธีกอดฟัดรพี จูบเขา ทั้งหอมทั้งกอดเสียบางทีในยามที่ชายหนุ่มได้อารมณ์ก็ต้องหยุดชะงัก หันมาตอบรับอารมณ์เอ็นดูของท่านด้วยกอดและสัมผัสอื่นบ้าง บางที ในห้วงความคิดหนึ่งของชายหนุ่มก็มีอารมณ์อยากมีเซ็กส์แบบธรรมดาอย่างนี้อีกครั้งขึ้นมาเช่นกัน แบบนี้...ไม่จำเป็นต้องหาวิธีตื่นเต้นหรือของแปลกมาใช้ก็มีความสุขได้
ไม่รู้ทำไมเพียงแค่มองตา ถึงเร้าอารมณ์กันเป็นบ้าได้เพียงนี้
นิ้วมือหนาลากไล้ตามริมฝีปากรพีราวกำลังหลงใหล ระยะที่มองก็ใกล้เสียจนลมหายใจต้องใบหน้ากันและกัน ดวงตาทั้งคู่สบประสานด้วยอารมณ์ใคร่ ไม่นานก็สวมกอด แลกลิ้นจูบกันอย่างถึงอกถึงใจ ปล่อยให้หลากหลายอารมณ์ที่คุกรุ่นก็ในอกมลายไปพร้อมความสุขที่พวยพุ่งออกมาพร้อมกันอย่างน่าพิศวง
รุจิรัชน์กัดฟัน แหงนหน้าพ่นลมหายใจขึ้นฟ้าอย่างอดกลั้นมิให้คำรามออกไปเสียงดัง พึงพอใจเสียยิ่งกว่าได้อะไรมีค่ามหาศาลเสียอีก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น