ดอกไม้ป่าที่ริมหน้าต่าง ตอนที่ ๑๓ NC


ห้ามคลิกขวาและลากเมาส์คลุมข้อความ



แวนกัสพริ้มตา อารมณ์งอแงเอาแต่ใจพัดหายไปเพียงเพราะถูกลมหายใจฟืดฟาดของยักษ์ลนร่างกาย ตัวชายหนุ่มกระตุกวูบยามเคลวินน์มอบความอุ่นร้อนจากลิ้นให้ ลากเลียลงมาชิมจีบสีสวยกลางบั้นท้ายเนื้อแน่นหนั่นเสียจนแวนกัสอดไม่ได้ที่จะร้องพอใจ
ลิ้นอันเก่งกาจและแข็งแรงแทรกสอดเข้าไปได้ง่ายนัก แวนกัสหนีบขาเข้าหากันอย่างรู้สึกดี ด้วยความหวามไหวเพียงเพราะลิ้น ทำให้ชายหนุ่มนึกสงสัยตัวเองขึ้นมาเช่นกันว่าเหตุใดเขาถึงได้รู้สึกดีนัก เหมือนผู้หญิงที่กำลังโดนจุดเร้ายามถูกเล้าโลม มีอารมณ์อ่อนไหวง่ายดายไปหมด
“ยะ..ช้าหน่อย” แวนกัสเม้มริมฝีปากแห้งผาก ยามนิ้วใหญ่สอดเข้ามาภายใน เพียงนิ้วเดียวชายหนุ่มก็ตัวแอ่นเพราะความรู้สึกดีที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่าง ได้ยินเสียงยักษ์กำลังส่งเสียงลมหายใจต่ำ ยามกวาดมองชายหนุ่มสุขสมเพียงเพราะมือของมันขยับเข้าออกให้
แวนกัสรู้สึกเขินอยู่บ้าง แต่รู้สึกเอ็นดูผู้เป็นที่รักมากกว่า ยามเคลวินน์พยายามอย่างที่สุดที่จะข่มใจไม่ปู้ยี่ปู้ยำชายหนุ่ม
“นิ้วข้าทำเจ้าสุขสมหรือไม่เมียข้า” มันกระซาบถาม ฝังจูบแผ่ว
“อือ ดี...”
“แต่ร่างกายข้าดีกว่า”
“นิ้วนี่ก็เป็นร่างกายนาย พอแก้ขัดได้ อื้อ...”
ดูเหมือนคนฟังจะไม่พอใจนัก มันหยุดชะงักมือตัวเองแกล้ง แวนกัสส่งเสียงท้วงติงไม่ยินยอมให้หยุด เพียงครู่เดียวเท่านั้น เคลวินน์ก็ตามใจชายหนุ่มต่อไป ท่าทางแสนงอนนั้นน่ารักนักเสียจนอยากแกล้ง
ชายหนุ่มยกยิ้มแล้วทำท่าขยับจะเขี่ยเท้าที่เขาใหญ่บนหัว แต่ดูเหมือนเคลวินน์รู้ทันกลชายหนุ่มเข้าแล้ว มันเบี่ยงหลบก่อนจะโน้มตัวมาดุ “อย่าดื้อ ข้าไม่อยากพลั้งมือทำเจ้าเจ็บ”
“ชิ...”
“เมียข้าช่างแผนการนัก”
เท้าน้อยชี้กลางอากาศทั้งสองข้างเพราะโดนจับกดข้อพับขาเสียก้นลอยขึ้น เพียงแค่โดนทำเช่นนี้แวนกัสก็พอใจ นอนก่ายหน้าผากปล่อยให้เคลวินน์นำพาไปถึงฝั่งฝัน สองมือน้อยก็ขยับเร่งเร้าตัวเองไปพลาง
ไม่นาน สองคนที่ร่วมด้วยช่วยกันก็เข็นแวนกัสได้ถึงปลายยอด ชายหนุ่มตัวกระตุกดิ้น แหงนมองร่างใหญ่ขยับมาคร่อมจูบ สารแห่งความสุขหลั่งไหลสาดอาบหน้าท้องปูดนูนเล็ก ๆ เสียขาวโพลน
แวนกัสลุกขึ้นนั่ง กอดคอยักษ์ใหญ่ให้ได้รับความรักคืนกลับบ้าง ขยับตัวหมุนลงโก่งโค้ง แนบลำขาชิดกันเป็นเชิงเชื้อเชิญให้เจ้าอสูรร้ายได้ปลดปล่อยความเป็นเพศผู้ออกมาบ้าง นานแล้วที่เขาไม่เห็นเจ้ายักษ์วัยกลัดมันได้ทำตามความต้องการ เหลียวหลังไปเห็นเคลวินน์กลืนน้ำลายอึกใหญ่
มันจับแกนกายตึงแน่นนั้นของตัวเอง “เจ้าช่างรั้นนัก”
“ทำเบา ๆ ล่ะ”
ยักษ์ส่ายหน้าไม่กล้า “ให้ข้าอดทนมองเจ้าอย่างเดียวยังดีกว่า”
“ฉันจะเห็นแก่ตัวมีความสุขคนเดียวได้ยังไง ฉันเป็นเมียนาย ถ้าไม่ทำหน้าที่เมียแล้วจะให้ฉันทำอะไร”
มันน่าอายเหมือนกันที่จะมาเร่งเร้าให้อีกฝ่ายทำ แต่เพราะเห็นแววตาของเคลวินน์ยามมองเขานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความกระหายอยาก แวนกัสถึงได้ทำตัวหน้าด้านอย่างนี้ ใครจะทำไม เขาก็แค่ทำหน้าที่คนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันควรทำ
“เร็วซี่ ฉันชักจะเมื่อยแล้ว”
ชายหนุ่มแกล้งดึงมือคนรักให้กระเถิบมาใกล้ เคลวินโน้มตัวมากอดตาใส เห็นแล้วคนมองก็ยิ้มขัน “นายเห็นฉันใจร้ายกับลูกของนายขนาดห่วงเรื่องบนเตียงมากกว่างั้นเหรอ ก็แค่ลองใส่เข้ามาระหว่างขาแบบนี้ คงไม่สะเทือนไปถึงในท้องหรอก” ไม่พูดเปล่า แวนกัสสาธิตให้ดูด้วย “เห็นมั้ย ต่อให้เป็นหัวหน้าครอบครัวที่เก่งขนาดไหนก็ยังคงต้องให้เมียสอนเรื่องบนเตียงอยู่เลย เด็กน้อย”
“เจ้า...” เคลวินน์ทำหน้าน้อยใจที่ถูกว่า
“อย่าบกพร่องเรื่องการบ้าน ไม่งั้นไปรักคนอื่นจริง ๆ ด้วย”
ผู้ฟังส่ายหน้า “มนุษย์น้อยของข้าข่มขู่เก่งนัก”
“แล้วได้ผลมั้ย”
“ข้าจะสมสู่กับเจ้าทุกวันจนกว่าจะคลอด”
“ไม่ต้องมาประชดประชันฉันเลย อื้อ!
แวนกัสอยู่ในท่าคุกเข่าบนฟูก ด้านหลังเป็นเคลวินน์ที่พรวดพราดสอดความเป็นเพศผู้เข้ามาในระหว่างขาสองข้าง ความยาวเสียดสีเข้ากับขาอ่อนและความอ่อนไหวที่กำลังห้อยต่องแต่งของชายหนุ่มเสียขนลุก ลำแขนใหญ่เกาะที่ผนังของรังให้ชายหนุ่มใช้เป็นหลักเกาะยึดอีกทอดหนึ่ง
“ถ้าไม่รักษาสัญญาล่ะน่าดู”
“ข้ายึดมั่นในสัญญา”
แวนกัสก็เชื่ออย่างนั้น...
ลมหายใจของทั้งคู่ประสานกัน แม้ว่าภายนอกอากาศหนาวเย็นขึ้นมา หากทว่าชายหนุ่มกลับรู้สึกร้อนผ่าวตามผิวหนัง โดยเฉพาะบริเวณที่เขาก้มลงมองดู เห็นแกนกายใหญ่ขยับเคลื่อนไหวเข้าออกผ่านขาหนีบเสียจนตัวชายหนุ่มไหวเอน
ไม่นานแวนกัสก็ถูกจับให้อยู่ในท่านอนหงาย เคลวินน์ยังคงเก่งในการจับเขาจัดท่า มือใหญ่รวบขาน้อยรวมกันมาพาดที่บ่าของมันข้างใดข้างหนึ่ง แล้วจัดการสานต่อความสุขอย่างรีบเร่ง
แวนกัสครวญเสียงหวาน นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเพ่งมองที่เจ้ายักษ์ร้ายกำลังสุขสมพอใจ เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว ขาหนีบของเขาเฉอะแฉะไปด้วยสารหล่อลื่นของเคลวินน์ที่รินไหล
ไม่นานความสุขในกายที่ถูกก่อขึ้นก็สามารถข้ามไปถึงฝั่งฝันได้ สารคัดหลั่งของยักษ์ยังคงมากมายเปรอะเปื้อนตัวแวนกัสเช่นเคย ยามกายใหญ่ตรงหน้าปลดปล่อยด้วยความสุขสม


ความคิดเห็น