ห้ามคลิกขวาและลากเมาส์คลุมข้อความ
วิคเตอร์ดูยั่วยวนขึ้น หรือเพราะบรรยากาศพาไป วิลก็ไม่แน่ใจ แต่เขาพยายามมองว่าคนด้านล่างเป็นเพื่อนผู้ชายที่สนิทกัน และมีพระคุณกับครอบครัว เป็นคนที่เขาติดค้างคำขอบคุณอีกมากมาย เขาเว้นระยะห่างกับอีกฝ่ายอย่างชัดเจนด้วยคำพูดและการกระทำ แต่พอวิคเตอร์เข้าใจถูกแล้วว่าเขาทำไปเพราะต้องทำหรือไม่ได้รักอีกฝ่าย เป็นวิลเสียเองที่ไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้น
หรือเขาถลำลึกเกินไปแล้วหนอ ถอยออกไม่ได้แล้วใช่ไหมหนอ
ความรู้สึกที่เคยมองอีกฝ่ายว่าเป็นเพื่อน คราวนี้กลายเป็นว่าไม่อาจทานทนกับเสน่ห์ตรงหน้าได้ สิ่งที่กำลังเกิดทั้งหมด พิสูจน์แล้วว่าความจริงคือวิคเตอร์ไม่ได้กำลังยั่วเขาอยู่เลยสักนิด มีแววตาหวาดหวั่นเสียด้วยซ้ำ แต่เป็นฝ่ายวิลเสียเองต่างหากที่กำลังโหยหาอีกฝ่าย อยากลองสัมผัสสิ่งใหม่ตรงหน้า จวนจะบ้า
จมูกโด่งโน้มลงสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดบริเวณซอกคอคนหนีเที่ยว ได้กลิ่นหอมแชมพูเจือสบู่ที่ติดผิว เจ้าตัวย่นคอ ส่งเสียงแปลก ๆ ออกมาอย่างช่วยไม่ได้ นั่นกระมังที่กวนใจวิลซะจนอดไม่ได้ ต้องงับกัดชิมรสชาติไปตามตัวของอีกฝ่าย ให้คนถูกกระทำส่งเสียงนั้นออกมาจนกว่าวิลจะพอใจ มารู้ตัวอีกที ก็ตอนที่วิคเตอร์ดันหัวของเขาออกอย่างเสียไม่ได้ เพราะทนไม่ไหวกับความรู้สึกแปลกปลอมที่ก่อขึ้น
ด้วยเสียงของคนด้านใต้ทำวิลรู้สึกร้อนจากข้างใน เขาปลดเสื้อของตัวเองลวก ๆ แล้วโยนไปที่ไหนสักแห่งแถวนั้น บนเตียงเต็มไปด้วยเสียงสากของมือที่เขาลูบสัมผัสไปตามร่างผอม และจูบจุบจับที่ยังคงมอบให้วิลอยู่ไม่ขาด คนถูกกระทำหายใจไม่ทัน ทั้งตกใจและตื่นที่ถูกจับไปทั่วตัว
“วิล คือ...” วิคเตอร์เม้มปากที่บวมช้ำของตัวเอง หายใจหอบเสียอกกระเพื่อมสูง กล่าวด้วยเสียงเครือกับคนด้านบนอย่างขัดเขินว่า “ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงบ้าง ฉันไม่แน่ใจ...”
“ก็เหมือนคู่รักอื่นที่ทำกันละมั้ง”
วิคเตอร์ใจเต้นตึก “ฉันรู้ แต่...”
“นายไม่อยากถูกทำเหรอ”
“ไม่ใช่ คือฉัน...ไม่รู้ เมื่อก่อนฉันเป็นฝ่ายถูกทำเหรอ”
วิลนิ่งไป ใครจะไปรู้เรื่องนั้นกัน ทุกอย่างมันก็แค่เรื่องที่วิคเตอร์คิดเองมาโดยตลอด แล้วเขาก็ยอมตามน้ำไปอย่างนั้นเอง “ใช่ นายเป็นฝ่ายโดนทำ แถมนายก็ดูโอเคดีมาตลอด”
จะว่าเขาเห็นแก่ตัวก็ได้ วิลเม้มริมฝีปากตัวเองเมื่อเห็นวิคเตอร์กำลังชั่งใจว่าจะเชื่อเขาดีหรือไม่ แต่หากเขาจะต้องมาจบลงบนเตียงกับวิคเตอร์จริงก็ควรจะเป็นฝ่ายเสียบ ไม่ใช่โดนเสียบ ที่เขาทำทุกอย่างลงไปอย่างนี้เพราะมีอารมณ์อยากจะเป็นฝ่ายกอดวิคเตอร์ มากกว่าถูกกอด ซึ่งหากเมื่ออีกฝ่ายยังไม่ยินยอมพร้อมใจ วิลก็พร้อมที่จะถอยออกมาในทันที
ขอบคุณที่วิคเตอร์ลังเลขึ้นมา เกิดปัญหาอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน เขาจะได้หยุดแล้วไม่ถลำลึกไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มคิดแล้วขยับลุกนั่งตั้งใจจะเรียกสติกลับมา เลิกหน้ามืดตามัวเอาใครไม่เลือกสักที โดยเฉพาะคนคนนั้นคือวิคเตอร์ คนที่เขาไม่ควรไม่สัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย
“ไม่...” วิคเตอร์ฉุดเขาให้โน้มกลับไปหาเจ้าตัวใหม่ “ฉันก็แค่ถามเฉย ๆ”
“ฉันขอโทษ ฉันน่าจะรอให้นายพร้อมก่อน”
วิคเตอร์เคลื่อนจับมือกับคนตรงหน้าอ่อนแผ่ว กระเถิบไปซุกหน้ากอดอยู่ในอกอีกฝ่ายในความเงียบของห้องพัก นอกจากเสียงเครื่องปรับอากาศเย็นเยียบก็ยังคงมีเสียงรถยนต์แล่นผ่าน และเสียงหัวใจของวิลที่วิคเตอร์ได้ยินข้างหู อันที่จริงเขาพร้อม พร้อมตั้งนานแล้วที่จะได้รับความรักความคิดถึงที่วิลกำลังจะมอบให้
“ก็แค่จำไม่ได้ งั้นนายก็สอนฉันใหม่สิ”
นิ้วมือเรียวของคนบอกกำลังปลดตะขอกางเกงให้วิลแล้ว คนถูกกระทำกลืนน้ำลาย งุดลงสบตาของวิคเตอร์อย่างนึกกระดากอยู่เหมือนกัน ที่ไม่อาจปิดบังความรู้สึกอันไหลไปกองอยู่จุดศูนย์กลางลำตัว จนแข็งเหยียดยาวเพียงนี้ คราวนี้รู้แล้วว่าคนตรงหน้ากำลังยั่ว สายตาของเจ้าตัวที่กำลังจับจ้องขณะใช้มือล้วงเข้ามา ไหนจะชุดคลุมที่หลุดออกจากไหล่ข้างหนึ่งจนเห็นอะไรต่อมิอะไรนี่อีก
วิลอยากจะบ้า
เขาพยายามหยุดแล้ว แต่วิคเตอร์ไม่ยอม หากจะหาคนผิดแน่นอนว่าไม่ใช่เขาสักหน่อย วิลคิดขณะโน้มตัวทาบทับอีกฝ่าย “งั้นฉันจะติวเข้ม ให้นายจำได้ภายในคืนเดียวเลย”
วิคเตอร์เบิกตาตกใจเพราะถูกจับพลิกให้นอนคว่ำอย่างกะทันหัน ให้ยกก้นโก่งน่าอายไปหาคนด้านหลัง
เดี๋ยวก่อนซี...อย่างน้อยเขาควรถูกกอดจูบหรือเล้าโล้มให้มากกว่านี้อีกสักหน่อย แต่ในระหว่างที่คิด เขากลับสะดุ้งเพราะลมหายใจที่รินรดบริเวณจุดสีอ่อน ขนชายหนุ่มลุกซู่ เมื่อลิ้นแฉะแตะสัมผัสเขาอย่างไม่นึกรังเกียจ เพียงแค่นั้นตัวของวิคเตอร์ก็เหมือนโดนไฟฟ้าแล่นผ่านปราดเดียว
“อื้อ!” กำจับมือที่บีบเค้นเนื้อบั้นท้ายตัวเองปราม เนื้อตัวสะท้านน่าอายแต่อดทนไม่ไหว ไหนจะมืออีกข้างที่เอื้อมมามอบความรู้สึกดีให้ทางด้านหน้าอีก มันดีเสียเขาตัวอ่อนปวกเปียกอยู่บนเตียง ดีมากจนต้องขยับหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด
ไม่รู้ว่าวิลไปเอาแรงมากจากไหน ตัวก็เท่า ๆ กันแต่จับเขาให้ไม่ดิ้นเสียอยู่หมัด ทำวิคเตอร์ละลายไปเพราะลิ้นจนแทบหายใจไม่ทัน พักใหญ่เจ้าตัวก็คงจะเห็นใจเขาที่ดิ้นเร่าราวคนกำลังจะขาดใจตาย แต่วิคเตอร์คิดผิด หลังจากดึงเขาให้ลุกไปแลกลิ้นจูบ วิลก็เซอร์ไพรส์เขาด้วยการกระเถิบให้ชายหนุ่มงุดหน้าลงไปยังบางอย่าง ที่เจ้าตัวควักออกมาจ่อปากวิคเตอร์อย่างหน้าตาเฉย
“ตานายแล้ว”
อาจเพราะเสียงปนหอบพร่าของวิลกระมัง ทำให้วิคเตอร์ไม่ทันได้คิด เขาถูกสายตาของอีกฝ่ายมอมเมาเข้าแล้ว หรือเพราะกำลังอยากรู้อยากเห็นกับสิ่งตรงหน้ากันแน่ แต่ที่แน่ ๆ เสียงของวิลฟังดูเร้าอารมณ์ยามถูกทำให้มีความสุขเหลือเกิน เจ้าตัวเชิดหน้าสูดลมเข้าปาก ปล่อยเสียงต่ำ ๆ มาอยู่หลายครั้ง แม้ที่วิคเตอร์ทำจะมีติดขัดอยู่บ้าง แต่ดูเหมือนวิลจะชอบผลงานของเขาเอาเสียมาก จนถึงขั้นขยับเอวสนองตอบ และลูบผมเขาปลอบอย่างเบามือ
หัวใจวิคเตอร์สะท้านเพราะสิ่งที่ได้กระทำ และได้รับจากคนรัก อาจเป็นเพราะความทรงจำของเขามันหายไปแล้วก็ได้ เขาถึงได้รู้สึกว่าสิ่งที่กำลังทำกับวิลอยู่ตอนนี้เป็นเหมือนครั้งแรก กอดก่ายกันบนเตียง แลกเปลี่ยนความรู้สึกดีอย่างไม่รู้หน่าย
วิคเตอร์ถูกดึงไปกอดจูบหนักหน่วงขึ้น วิลยังคงลากลิ้นชิมเขาไปทั่วทั้งตัว สำรวจวิคเตอร์ด้วยสายตาและมือที่ลูบคลำจับไปทุกส่วนราวกับเด็กน้อยไม่ประสีประสา แต่แม้ว่าอีกฝ่ายจะอายุเพียงสิบเก้าเท่านั้น ไม่ได้หมายความว่าวิลจะเป็นได้เพียงแค่เด็กอ่อนหัด
หากใครกล้าว่า วิคเตอร์คงต้องเถียงขาดใจว่าวิลเป็นเด็กหนุ่มที่ไฟแรงอย่างน่ากลัวเลยต่างหาก
“อื้อ พอแล้ว” ถูกตีก้นมาหลายหนจนรู้สึกชา วิคเตอร์ครางเสียงอ่อน ข้อเท้าถูกกระตุกดึงเข้าไปอ้าขาน่าอายอยู่ต่อหน้าของอีกฝ่ายที่จงใจกระทำรุนแรงขึ้น แทนที่จะกลัวหัวใจกลับเต้นเร็วแปลก ๆ
เพราะนิ้วมืออีกฝ่ายชำแรกเข้ามา หรือสายตาที่กำลังตั้งใจมองเขาว่ารู้สึกอย่างไร ทำให้วิคเตอร์อดไม่ได้ที่จะหันซ่อนหน้าตัวเองกับต้นแขนเพราะความอาย รู้แค่ว่าเขาเจ็บปลาบแต่วูบวาบในท้องไปพร้อมกัน ไม่แน่เพียงเพราะนิ้วของวิลอาจทำเขาขาดใจได้ เจ้าตัวไม่ได้พูดอะไรกับเขาเลย นอกจากจ้องเขาตาเป็นมัน เพิ่มความเจ็บเข้ามาที่ละนิ้วครั้งแล้วครั้งเล่า
หลายหนที่วิลก้มลงมาจูบซับข้างแก้ม บังคับขอมองหน้าเขายามแสดงอารมณ์ต่าง ๆ นานาให้ชัดขึ้น วิคเตอร์ครางอือออไม่ได้ศัพท์ สมองตื้อ ปวดเมื่อยขาที่อยู่ในท่าน่าเกลียดนี้จนอดไม่ได้ที่จะขยับไปบดเบียดกับสีข้าง ดูเหมือนวิลจะรู้ว่าเขาเมื่อย จับขาข้างหนึ่งของเขาขึ้นไปพาดบนบ่าเจ้าตัว อีกข้างก็ให้วางบนข้อพับแขน แต่ไม่ใช่เพราะเจ้าตัวสงสารเขาหรืออะไร แต่เพราะกำลังตัดสินใจนำความเจ็บของจริงเข้ามาในตัวของวิคเตอร์ต่างหาก
เดี๋ยวก่อน...
วิคเตอร์สะดุ้งเฮือกเมื่อไม่ทันได้เตรียมใจ คว้าจับต้นแขนวิลจิกแน่นผ่านลมหายใจหอบสั่น อาจเป็นเพราะเขาไม่ได้ทำกับวิลมาพักใหญ่จึงทำให้เจ็บถึงเพียงนี้ก็เป็นได้ ชายหนุ่มเก็บเสียงร้องของตัวเอง ได้ยินลมหายใจพรูใหญ่ของคนด้านบนครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างพยายามที่สุดที่จะอดทนไม่ต่างกัน
ก็แค่นอนกับคนรักเองไม่เห็นต้องกลัวถึงขนาดนั้น วิคเตอร์บอกตัวเองในวินาทีก่อนหน้า แต่คราวนี้เขากลับร้องเสียงหลงยามถูกกระทำอย่างไม่นึกอาย ความเจ็บก็แค่ทางผ่านที่นำไปสู่อะไรแปลกใหม่หลายอย่าง หัวชายหนุ่มมึนเบลอ เพราะตัวกำลังขยับสะเทิ้นไปตามแรงของวิล หรือเพราะความรู้สึกดีที่อวลอยู่ในท้องตัวเองกันแน่ก็ไม่ทราบ รู้แค่ว่าเขาจิกแขนวิลเข้าเต็มแรง ทั้งมือทั้งเท้าเกร็งจนตะคริวจะกินเข้าให้แล้ว
“วิค...” เสียงวิลพร่าไหวขานเรียก
วิคเตอร์ส่ายหน้า ซุกอยู่ในหมอนไม่อยากตอบรับอะไรอีกต่อไปแล้ว แม้เสียงของวิลจะฟังดูเซ็กซี่กวนใจเขาถึงเพียงไหน ยังไงตอนนี้เขาไม่อาจแสดงสีหน้าแห่งความพอใจอย่างนี้ไปให้อีกฝ่ายเห็น มันน่าอายเกินไปแล้ว
“วิค ขอฉันดูหน้านายหน่อย”
“ไม่...อ๊ะ...” วิคเตอร์ทุบต้นแขนคนทำ “อย่า...”
ห้ามไม่ทันแล้ว วิคเตอร์ถูกจับเปลี่ยนท่าให้นอนตะแคง ขาพาดบ่าวิลอยู่ข้างหนึ่ง น้ำเหนียวเหนอะหนะอาบไหลเปื้อนขาส่งเสียงให้ทั้งคู่ได้ยินว่ากำลังแนบแน่นต่อกันถึงเพียงไหน แต่วิลหาได้สนใจนอกจากก้มลงมองดูว่าเขาได้ทำให้คนด้านล่างพอใจเพียงใดเท่านั้น แค่เห็นสีหน้าของวิคเตอร์ อารมณ์ของเขาก็กระเจิง ถูกเติมเต็มได้อย่างง่ายดาย
เสียงสวบสาบของเตียงดังตามแรงขยับของทั้งคู่อยู่ไม่ขาดสาย และคงจะดังอยู่ทั้งคืนเป็นแน่วิลมั่นใจ ชายหนุ่มงับลงบนหัวไหล่เปล่าของอีกฝ่ายอย่างนึกมันเขี้ยว มองจมูกแดงของอีกฝ่ายและริมฝีปากที่บวมเจ่อด้วยจูบ กำลังเผยอร้องอืออา โอดครวญ ปรามให้เขาเพลาแรงลง แต่ใครมันจะไปทำได้
นี่ไม่ใช่แค่อยากลองสิ่งใหม่แล้ว วิลคิดพลางกัดฟันยกหลังมือเช็ดเหงื่อตัวเอง ความรู้สึกดีตีตื้นขึ้นมาทีละเล็กน้อย จนพาให้เขาไต่ทะยานไปสู่จุดหมายปลายทางพร้อมวิคเตอร์ได้สำเร็จในที่สุด วิลส่งเสียงต่ำดังขึ้น ตัวสั่นสะท้านวินาทีที่ตัวเองเลื่อนลอยไปกับความสุขสุดยอดในตัวอีกฝ่าย
อ้อยอิ่งพักเดียวก็ยินยอมมอบอิสระให้วิคเตอร์ แล้วก้มลงดูฝีมือของตัวเองกำลังลามไหลย้อนออกมาข้างนอก เฉอะแฉะเปรอะเปื้อนร่างของคนด้านใต้มากมายนัก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น